Śledź nas na:



Najważniejsze wątki w Panu Tadeuszu

Wątki główne i wątki poboczne w Panu Tadeuszu Adama Mickiewicza.

Wątki główne:

- spór między rodami Sopliców i Horeszków trwający od lat, dotyczący własności - zamku Horeszków oraz związany z minionymi wydarzeniami: zabójstwem Stolnika;

- wątek powstania narodowego przygotowywanego na Litwie przez księdza Robaka: wysiłki księdza, by połączyć sprawę narodową z prywatną (Sędzia jako pierwszy, który podejmie działania niepodległościowe);

- perypetie miłosne Tadeusza, Telimeny, Hrabiego i Zosi: romans Tadeusza z Telimeną, miłość młodego Soplicy do Zosi, próby podjęte przez Telimenę wyswatania Zosi młodemu Horeszce, deklaracje Telimeny wobec Hrabiego (przypięcie mu kokardy do ubrania przed wyjazdem do Księstwa).

Wątki poboczne:

- spór Asesora i Rejenta dotyczący Sokoła i Kusego (charty nieustannie konkurowały ze sobą, a właściciele psów byli przekonani o sprycie swoich pupili, jednak żadne łowy tego nie rozstrzygnęły, dopiero przebiegły pomysł Wojskiego rozwiązał problem);

- spór Domeyki z Domeyką, znany z opowieści Wojskiego: sąsiedzi o podobnych nazwiskach zwykle popadali w tarapaty z tego powodu. Konflikt miał się rozstrzygnąć dzięki pojedynkowi. Szlachcice mieli mierzyć do siebie przez niedźwiedzią skórę, lecz sprytny Wojski pociął skórę zwierza na pasy, po czym ułożył ją na ziemi tak, że Domeyko i Doweyko znaleźli się w zbyt dużej odległości, by oddać celny strzał do przeciwnika. Zamysł Wojskiego położył kres sąsiedzkim waśniom, a dawni wrogowie zostali przyjaciółmi.

- opowieść Wojskiego o Rejtanie i księciu Denassów, która nie znalazła swojego zakończenia w poemacie, ponieważ nagłe wypadki przerywały gawędziarzowi kontynuowanie opowiadania;  

Obyczaje w Soplicowie - w oparciu o „Pana Tadeusza" Adama Mickiewicza

„Pan Tadeusz" prezentuje szereg staropolskich obyczajów, związanych z tradycją szlachecką. Dowodziły one odrębności narodowej, przynależności do danej klasy społecznej, były też swoistym świadectwem epoki i źródłem wiedzy o niej. Istotnym elementem był strój szlachecki, wyróżniający daną klasę społeczną (stan szlachecki), a składający się z kontusza (rodzaj płaszcza), specjalnego pasa  służącego do przepasywania się oraz do przypinania szabli, konfederatki i oczywiście karabeli. Częścią obyczajowości było chlubienie się strojem i przywdziewanie go na specjalne okazje, przy jednoczesnym negowaniu mody zagranicznej np. francuskiej czy angielskiej. Stój szlachecki symbolizował tożsamość narodową. W tradycję szlachecką wpisało się również odpowiednie zasiadanie za stołem: „według wieku, urodzenia, rozumu i urzędu" (podobnie przy wspólnych spacerach) oraz podejmowanie gości z należnymi honorami. Elementy obyczajowości - zwyczaje przekazywano sobie z pokolenia na pokolenie (np. szacunek dla kobiet, usługiwanie damom przy stole). Sędzia przestrzegał skrupulatnie pory zakończenia prac polowych i zajęć gospodarskich - rozpoczynały się one o świcie, a kończyły o zachodzie słońca. Prócz obowiązków znajdowano czas na rozrywkę, która służyła głównie celom towarzyskim: wydawano uczty, zapraszano gości i wspólnie biesiadowano, rozmawiając przy okazji o problemach społecznych i narodowych. Częstowano wtedy polskimi potrawami (barszcz królewski, rosół staropolski). Tradycją były wspólne grzybobrania i łowy. Polowanie (na małego lub grubego zwierza: zające, niedźwiedzie) zaczynało się z samego rana, jednak już poprzedniego wieczora czyszczono broń. Koniec łowów obwieszczano melodią wygrywaną na rogu (koncert Wojskiego). Gości częstowano staropolskim bigosem. Przy okazji spotkań towarzyskich lub ważnych uroczystości (zaręczyny) tańczono tańce narodowe (polonez). Szlachta, by dyskutować  

o istotnych sprawach, spotykała się nie tylko na sejmach i sejmikach, ale również w karczmie. 

Wspólnie modlono się w kaplicy na nabożeństwach. Obydwa te obiekty znajdowały się niedaleko siebie, a do karczmy chadzano zwykle w niedzielę:

Po rannej mszy z kaplicy, że była niedziela  
Zabawić się i wypić przyszli do Jankiela.

Obrzędy religijne i święta stanowiły nierozerwalny element tradycji.  



Zobacz także