Adam Mickiewicz - biografia
Z dolegliwościami
borykał się prawie do końca listopada, ale nie zważał
na dietę.
25 listopada po sutym obiedzie złożonym z drobiu i wina poczuł się
jeszcze gorzej, ale następnego dnia spokojnie pił kawę i palił,
prowadził konwersację z przyjaciółmi.
W godzinach południowych zaatakował go silny ból, wezwano medyków,
ale wieszcz odmawiał zażycia lekarstw, cierpiał coraz bardziej. Przed
godziną 21 Adam Mickiewicz zmarł. Chorobę zaklasyfikowano jako cholerę,
choć wysnuto również tezę o otruciu, opierając się głównie na
założeniu, że zwłoki poety nie sczerniały. Po wielu staraniach
(ze względów sanitarnych odmawiano transportu trumny) sprowadzono
ciało Mickiewicz. do Paryża i pochowano go na polskim cmentarzu w
Montmorency. 26
W roku 1890 sprowadzono do Polski trumnę Mickiewicza i ciało wieszcza spoczęło na Wawelu, w pobliżu trumien królewskich, w ten sposób uwzględniono i uhonorowano szczególne zasługi Mickiewicz. dla narodu, żyjącego pod zaborami. 27
Mickiewicz
stał się symbolem tożsamości narodowej, jako ten, który
piórem i czynem walczył o podtrzymanie tej tożsamości. Po śmierci
poety rozpoznawano jego dzieła, „Dziady" doczekały się wielu
inscenizacji, wystawiono na scenie „Pana Tadeusza". Badacze pisali
o Mickiewicz. książki, recenzowali jego utwory. Część z nich (utwory
podejmujące problematykę narodową, społeczną, będące swoistym
zwierciadłem epoki czy wyznaczające nowe „trendy" w poezji) nieco
później weszła do kanonu lektur szkolnych,. Wystawiono poecie wiele
pomników, które potem burzono i na powrót odbudowywano
- gdy zmieniał się wiatr dziejów; lecz ten, który on sam sobie zbudował
- pomnik dzieł literackich jest najbardziej trwały i niezniszczalny.
Literatura:
1. Czapska M. Szkice Mickiewiczowskie, Warszawa 1999.
2. Dernałowicz M., Adam Mickiewicz, Warszawa 1979.
3. Łubieński T., M jak Mickiewicz. Biografie mistrzów, Warszawa 2003.
4. Łukasiewicz J., Mickiewicz, Wrocław 1996.
5. Rymkiewicz
J. M. , Kilka szczegółów, Kraków 1994.
___________________________________________________________________________
26. Tamże, s. 189.
27. M. Dernałowicz, op. cit., s. 78 - 79.