Dzieci dostały się pod opiekę przyjaciół, Celina wróciła z ośrodka dopiero w marcu 1839 roku. W tym czasie zdecydowano o oddaniu katedry uniwersytetu w Lozannie Mickiewiczowi. Rodzina wkrótce się tu osiedliła. Nawiązali kontakty towarzyskie  
i znajomości z Polakami.. Życie towarzyskie było jednak ograniczone, w maju 1840 roku Celina powiła kolejne dziecko - dziewczynkę - Helenę. Mickiewicz przygotowywał wykłady, nie zapominał jednak o swojej poetyckiej pasji. To wtedy powstały „Liryki lozańskie", niewielkie utwory, do których sam twórca nie przywiązywał zbytniej wagi. Odnaleziono je  
i opublikowano po śmierci poety. Stanowiły właściwie rozrachunek z własnym życiem i po części pożegnanie z poezją. Celina źle się czuła, choroba wciąż o sobie przypominała.  
W Paryżu zapadła decyzja o utworzeniu katedry literatur słowiańskich w College de France. 26 czerwca 1840 roku w Lozannie Mickiewicz został oficjalnym profesorem uczelni, lecz krótko utrzymał się na tej posadzie, w październiku złożył oficjalną rezygnację, a następnie wraz z rodziną ponownie przeprowadził się do Paryża. Pod koniec tego miesiąca choroba jego żony nagle powróciła i co pewien czas następowało jej nasilenie. Poeta, z zamiarem uzyskania obywatelstwa francuskiego, co umożliwiłoby mu rozwój kariery naukowej (zdobycie tytułu profesora zwyczajnego), przygotowywał wykłady i wygłaszał je przed wielonarodową publicznością, złożoną z Polaków, Francuzów, Rosjan, Czechów. Pierwszy publiczny występ (wykład inauguracyjny) był sukcesem. Mickiewicz bywał w towarzystwie, brał udział w ucztach, poznał się ze Słowackim. Tego poetę cechowała ambicja, znał dzieła wieszcza, i w swoich utworach podejmował z nim polemikę. Mickiewicz natomiast nie znał poezji Słowackiego. ¹⁶

Znajomość z Towiańskim

              Pod koniec lipca 1841 roku Mickiewicz zawarł znajomość z Andrzejem Towiańskim, który jak twierdził sam poeta, dopomógł jego żonie modlitwą (uzdrowił ją), ponadto zafascynował Mickiewicz. filozofią mistyczną, widział w dziejach narodu pewne posłannictwo, natchnął wieszcza, przywrócił mu nadzieję, mówiąc o końcu emigracji i powrocie na łono ojczyzny. Towiański i Mickiewicz pozostawali w ścisłych relacjach, po raz kolejny dopomógł  
w chorobie Celinie Mickiewiczowej. 27 września 1841 roku Towiański oficjalnie zainaugurował istnienie Koła Sprawy Bożej. Zwolennikami idei „Mistrza", proroka, posłannika, na jakiego kreował się Towiański, był również Słowacki.¹⁷

              ___________________________________________________________________________

1. T. Łubieński, op. cit., s. 223 - 236.
2. Tamże, 238 - 240.