Cisza Morska - Adam Mickiewicz
Sonet Adama Mickiewicza pod tytułem "Cisza Morska".
Na wysokości Tarkankut.
- Już wstążkę pawilonu wiatr zaledwie muśnie,
- Cichymi gra piersiami rozjaśniona woda;
- Jak marząca o szczęściu narzeczona młoda
- Zbudzi się, aby westchnąć, i wnet znowu uśnie.
- Żagle, na kształt chorągwi gdy wojnę skończono,
- Drzemią na masztach nagich; okręt lekkim ruchem
- Kołysa się, jak gdyby przykuty łańcuchem;
- Majtek wytchnął, podróżne rozśmiało się grono.
- O morze! pośród twoich wesołych żyjątek
- Jest polip, co śpi na dnie, gdy się niebo chmurzy,
- A na ciszę długimi wywija ramiony.
- O myśli! w twojej głębi jest hydra pamiątek,
- Co śpi wpośród złych losów i namiętnej burzy;
- A gdy serce spokojne, zatapia w nim szpony.