Koncepcja poety i poezji w romantyzmie - konspekt
-
Bieniowski - Pieśń V"
„Chodzi mi o to, aby język giętki
Powiedział wszystko, co pomyśli głowa;
A czasem był jak piorun jasny, prędki,
A czasem smutny jako pieśń stepowa,
A czasem jako skarga nimfy miętki,
A czasem piękny jak aniołów mowa ...
Aby przeleciał wszystko ducha skrzydłem.
Strofa winna być taktem, nie wędzidłem."
Słowacki twierdzi, że można wszytko wyrazić słowami, gdyż język poetycki jest bogaty i zdolny do przechwycenia i zapisywania tego, co pomyśli głowa. Jego poezja ma być szybka, precyzyjna, jasna, piękna, dobitna, zróżnicowana, ma mówić anielsko i ma mieć cechy boskie. Nie może być ograniczona i musi wciąż się rozwijać.
„Z niej wszystko dobyć, zamglić ja tęsknota;
Potem z niej łyskać błyskawicą cichą,
Potem w promieniach ją pokazać złotą,
Potem nadętą dawnych przodków pychą,
Potem się utkać Arachny robotą,
Potem ulepić z błota, jak pod strychą
Gniazdo jaskółcze, przybite do drzewa,
Co w sobie słońcu wschodzącemu śpiewa ..."
Poezja musi poruszać różne tematy: miłość, historię, przeszłość. Ma być misterna, kunsztowna i niezwykła. Ma prawo mówić o rzeczach nieistotnych, a czasem błahych.
-
„Bo się kruszyło we mnie serce smętne,
Że ja nikogo nie mam ze szlachetnych;
I próżno słowom wyrzucam namiętne,
pełne łez i krwi i błyskawic świetnych.
Na serca, które zawsze dla mnie wstrętne -
Ja, co mam także kraj, łąk pełen kwietnych,
Ojczyznę, która krwią i mlekiem płynna,
A która także mnie kochać powinna."