d) Cyprian Kamil Norwid

• „Pióro"

  „I wlano w ciebie duszę - nie anielską, czarną,

  Choć białym włosem strzępisz wybujałą szyję,

  I wzdrygasz się z prawicy wypalonej skwarną

  Posuchą - a za tobą długie żalów chryje (...)

Poeta krytykuje powielanie i naśladowanie cudzej poezji. Taki sposób tworzenia jest porównany do pracy chłopa, który jałową rękę, zdolną jedynie do powielania wzorów, uprawia pole.

• „(...) Ostrożnie i pomału - czasem znowu prędko

  Nierozerwany promień z ciebie głosek tryska,

  I znakiem zapytania, jak skrzywioną wędką,

  Łowisz myśl, co opodal ledwo skrzelą błyska ..."

Poeta pochwala tworzenie poezji oraz umiejętne zapisanie myśli, pod wpływem natchnienia i chwili twórczej.

• „O pióro! tyś mi żaglem, anielskiego skrzydła

  I czarodziejską zdrojów Mojżeszowych laską

  Tylko się w tęczowane barwiąc malowidła,

  Nie bądź papugą uczuć ani marzeń kraską.

  Sokolim prawem wichry przeganiaj w siebie,

  Nie płowiej skwarem słońca i nie ciemniej słotą;

  Dzikie i samodzielne, sterujące w niebie,

  Do żadnej czapki klamrą nie przykuj się złotą."

Poezja jest życiem, ma zawierać poradę i nie może ubarwiać rzeczywistości. Nie może powielać wzorców i ma być wolna, niezależna, oryginalna, nieograniczona, niezwyciężona, samodzielna, mocna, dzika i silna.