Śledź nas na:



Klasycyzm w literaturze polskiej

V XX-lecie międzywojenne

1) Liryka (skamandryci):

  • fascynacja i apoteoza życia zgodnie z naturą;

    Leopold Staff „Wysokie drzewa", „Gorce"; Bolesław Leśmian „Metafizyka", „W malinowym chruśniaku"; Julian Tuwim „Rzecz czarnoleska"

    „Zapach wody, zielony w cieniu, złoty w słońcu,

    w bezwietrzu sennym ledwo miesza się, kołysze

    Gdy z łąk koniki polne w sierpniowym gorącu

    Tysiącem srebrnych nożyc szybko strzygą ciszę"

    „Porwałem twoje dłonie - oddałaś w skupieniu

    A chruśniak malinowy trwał wciąż dookoła"

  • wszystko się zmienia i przemija, ale przyroda trwa nadal;

  • człowiek powinien uczyć się żyć w spokoju, harmonii, ładzie, tak jak natura.

  • poezja klasycystyczna (zmienił się temat, nie forma wierszy):

    Julian Tuwim „Ranyjulek", „Rzecz czarnoleska"; Leopold Staff „Gorce"; J. Iwaszkiewicz „Szczęście"

    „Złożyły się w ornament śliczne eglantyny,

    Osypały je lekko drobniutkie brylanty.

    W cieniu mojej samotnej jodłowej gantyny

    Przyszła radość poranku grać mi sarabandy";

    „I kapelusz dziurawy liliowymi kwiatami

    na swą chwałę ustroić i na chwałę swą chlać,

    I znów w kwiatach się włóczyć po ulicach,

    Podnieść łeb, gwiazdy łykać i na nogach się chwiać."

  • regularna wersyfikacja i strofika;

  • „dostojne" słownictwo;

  • rymy żeńskie dokładne, czasami tylko niedokładne;

  • kunsztowność i magia poetyckiego słowa;

  • opanowanie i ład w kompozycji wiersza;

  • Jan Lechoń „Herostrates"

  • tytuł zaczerpnięty od imienia żyjącego w IV wieku p. n. e. szewca, który chcąc zdobyć nieśmiertelną sławę podpalił świątynię Artemidy w Efezie. Imię to stało się synonimem człowieka, który targa się na świętości, nie waha się przed ich szarganiem, niszczy to, co uświęcone.

 

Inspiracje i nawiązania do antyku opisali różni uczeni w ogromnych tomach rozpraw naukowych. Kanony klasycznego piękna greckiego i rzymskiego obowiązują do czasów współczesnych. Bohaterowie starożytni i motywy antyczne są tak znaczące w literaturze, gdyż ludzka kondycja, problemy egzystencjalne są wciąż takie same: wojny, choroby, ból radość.



Zobacz także