Adam Mickiewicz - biografia
Dzieci dostały
się pod opiekę przyjaciół, Celina wróciła z ośrodka
dopiero w marcu 1839 roku. W tym czasie zdecydowano o oddaniu katedry
uniwersytetu w Lozannie Mickiewiczowi. Rodzina wkrótce się tu osiedliła.
Nawiązali kontakty towarzyskie
i znajomości z Polakami.. Życie towarzyskie było jednak ograniczone,
w maju 1840 roku Celina powiła kolejne dziecko - dziewczynkę - Helenę.
Mickiewicz przygotowywał wykłady, nie zapominał jednak o swojej poetyckiej
pasji. To wtedy powstały „Liryki lozańskie", niewielkie utwory,
do których sam twórca nie przywiązywał zbytniej wagi. Odnaleziono
je
i opublikowano po śmierci poety. Stanowiły właściwie rozrachunek
z własnym życiem i po części pożegnanie z poezją. Celina źle
się czuła, choroba wciąż o sobie przypominała.
W Paryżu zapadła decyzja o utworzeniu katedry literatur słowiańskich
w College de France. 26 czerwca 1840 roku w Lozannie Mickiewicz został
oficjalnym profesorem uczelni, lecz krótko utrzymał się na tej posadzie,
w październiku złożył oficjalną rezygnację, a następnie wraz
z rodziną ponownie przeprowadził się do Paryża. Pod koniec tego
miesiąca choroba jego żony nagle powróciła i co pewien czas następowało
jej nasilenie. Poeta, z zamiarem uzyskania obywatelstwa francuskiego,
co umożliwiłoby mu rozwój kariery naukowej (zdobycie tytułu profesora
zwyczajnego), przygotowywał wykłady i wygłaszał je przed wielonarodową
publicznością, złożoną z Polaków, Francuzów, Rosjan, Czechów.
Pierwszy publiczny występ (wykład inauguracyjny) był sukcesem. Mickiewicz
bywał w towarzystwie, brał udział w ucztach, poznał się ze Słowackim.
Tego poetę cechowała ambicja, znał dzieła wieszcza, i w swoich utworach
podejmował z nim polemikę. Mickiewicz natomiast nie znał poezji Słowackiego. 16
Znajomość z Towiańskim
Pod koniec lipca 1841 roku Mickiewicz zawarł znajomość z Andrzejem
Towiańskim, który jak twierdził sam poeta, dopomógł jego żonie
modlitwą (uzdrowił ją), ponadto zafascynował Mickiewicz. filozofią
mistyczną, widział w dziejach narodu pewne posłannictwo, natchnął
wieszcza, przywrócił mu nadzieję, mówiąc o końcu emigracji i powrocie
na łono ojczyzny. Towiański i Mickiewicz pozostawali w ścisłych
relacjach, po raz kolejny dopomógł
w chorobie Celinie Mickiewiczowej. 27 września 1841 roku Towiański
oficjalnie zainaugurował istnienie Koła Sprawy Bożej. Zwolennikami
idei „Mistrza", proroka, posłannika, na jakiego kreował się Towiański,
był również Słowacki.17
___________________________________________________________________________
- T. Łubieński, op. cit., s. 223 - 236.
- Tamże, 238 - 240.