• „Albowiem masz być piórem nie przesiąkniętym wodą

  Przez wichrów i nawałnic bezustanne wpływy,

  lecz piórem, którym ospę z krwią mieszają młodą,

  Albo za wartkie strzałom przytwierdzają grzywy".

Poezja ma uodpornić w Polakach świadomość narodową, ma ruszyć ich serca i ukazać to, co jest prawdziwe. Ma mówić prawdę i musi dać siłę na wszelkie zło.

• „Język - ojczysty"

W tym wierszu jest ukazana główna cecha poezji Norwida. Poeta między wersami zostawia puste miejsca, gdyż uważa, ze odbiorca jest współtwórcą poezji i to on musi dointerpretować dzieło i uzupełnić te brakujące miejsca własnymi komentarzami.

Jak widać, te wszystkie koncepcje są odmienne, każdy z poetów, wraz ze swoją poezją jest ukazany w różnym świtle. Każdy z nich dopatrywał się w poezji czegoś innego, jeden domagał się od twórczości patriotyzmu i tradycji, inny piękna i swobody, a jeszcze inny uczciwości i rzetelności. Jednak mimo owych rozbieżności, Schelling, Schiller, Mickiewicz, Słowacki, Krasiński, czy Norwid, pisząc koncepcję własnych przekonań i ideałów, przyczynili się do rozbudowania romantycznej literatury i rozszerzenia pojęcia poety i poezji, które funkcjonowały w społeczeństwie jako nierozstrzygnięte i nie do końca sformułowane abstrakcje.